قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی ، نوعی قانون تصویب شده مشابه مقررات مشاغل دیگر است. به طور معمول این حوزه توسط وزیر حمل و نقل تهیه و و رئیس اجرایی وزارت حمل و نقل آن منعقد و برای آژانس‌های حمل و نقل ارسال می‌کند.
قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی، به دو بخش تقسیم می‌شود، عمومی و اختصاصی. قوانین عمومی، مقرراتی است که در همه کشورها یکسان و کلیه آژانس‌ها و رانندگان حمل و نقل زمینی باید آن را رعایت کنند. قوانین اختصاصی براساس مقررات حاکم در هر کشور متفاوت خواهد بود. که رانندگان و آژانس‌های حمل و نقل باید به طورکامل با آن آشنا باشند.
در این مطلب قصد داریم به منظور آشنایی بیشتر خوانندگان با قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی، این موضوع را بررسی کنیم.
آشنایی با حمل و نقل بین‌المللی زمینی
حمل و نقل زمینی، به تمام سسیتم‌هایی که شرایطی را برای جابه‌جایی کالا، خدمات و مردم به از طریق زمین فراهم می‌سازند، می‌گویند. حمل و نقل زمینی ترکیبی از شبکه‌ها، زیرساخت‌ها و وسایل نقلیه است. حمل و نقل زمینی به دو صورت حمل و نقل جاده‌ای و حمل و نقل ریلی انجام می‌شود.
حمل و نقل زمینی به دلیل قدمتی که در انتقال مسافران، کالا و خدمات دارد، قیمت مقرون به صرفه و سرعت مناسبی دارد. همچنین برای جابه‌جایی محموله‌های بزرگ تجاری گزینه انتخاب عالی است. در تاریخ 16 آبان، سال 1380 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور به استناد اصل یکصد و سی و یکم شاخص‌ها و اهداف بخش‌های حمل و نقل جاده‌ای، حمل و نقل ریلی، سیاست داخلی و خارجی را اصلاح و تصویب کرد.
قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی برای رانندگان
رانندگان کامیون که در زمینه حمل و نقل زمینی فعالیت دارند، باید علاوه بر گواهینامه رانندگی و بیمه اجباری شخص ثالث مدارک زیر را نیز داشته باشند:
دفترچه کار راننده؛ برگی که به استناد ماده (۶) قانون الزام، توسط پلیس راه در آن مشخصات راننده درج می‌شود و براساس تبصره همین ماده، همراه نداشتن دفترچه کار در جاده‌ها تخلف حساب می‌شود و از ادامه رانندگی جلوگیری به عمل می‌آید.همچنین در صورتی که راننده تخلف رانندگی و سرپیچی از قوانین حمل و نقل زمینی داشته باشد، حداکثر 6 ماه دفترچه کار وی ضبط می‌شود.
کارت شناسایی هوشمند عکس‌دار (کلیه رانندگان جاده‌ای باید با مراجعه به سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان، فرم‌های لازم را تکمیل و درخواست اخذ کارت کنند.)
از دیگر قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی این است که هر راننده باید یک کارت شناسایی که مشخص می‌کند در کدام شرکت حمل و نقل فعالیت دارد، به همراه داشته باشد.
کلیه رانندگان بخش حمل و نقل باید با مراجعه به وزرات بهداشت و درمان، کارت تائید سلامت جسمی و روحی دریافت کنند. هر شرکت حمل و نقل بین المللی زمینی که بدون کارت صحت سلامت راننده داشته باشد، به استناد بندهای (ب)، (ج) و(ه) ماده (۳) آیین نامه حمل بار و مسافر متخلف محسوب می‌شود و شرکت مذکور را جهت برخورد قانونی لازم به کمیسیون ماده (۱۲) ارجاع می‌دهند.
کارت شناسایی ناوگان حمل و نقل؛ این کارت به منظور جمع‌آوری اطلاعات آماری صادر و برای هماهنگی با پلیس راه و شرکت‌های حمل و نقل کاربرد دارد.
دفترچه مدت کار و بازرسی؛ این دفترچه از طرف نیروی انتظامی برای رانندگان صادر می‌شود تا در طول سفر زمان، سرعت، تعویض شیفت و تخلفات در آن ثبت شود.
بیشتر بدانید: اصطلاحات حمل و نقل بین‌المللی زمینی
مقررات حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین ایران و روسیه
قانون موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت ایران و روسیه در 25 اردیبهشت سال 1373 در مجلس شورای اسلامی در 19 ماده، به تائید شواری نگهبان رسید. این مقررات در راستای تسهیل حمل و نقل جاده‌ای کالا و مسافر بین دو کشور منعقد شد. براساس این مقررات هرگونه کامیون که ترکیبی از کشنده یا یدک باشد می‌تواند در قلمرو ایران و روسیه ترانزیت کالا داشته باشد.
همچنین در مورد قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی مسافر، کلیه خودروهایی که بیش از هشت صندلی (بدون احتساب صندلی راننده) داشته باشند می‌توانند براساس یک جدول زمانی منظم با ذکر ایستگاه مبدا، مقصد و بین راهی بین دو کشور رفت و آمد داشته باشند.
مقررات حمل و نقل کالا براساس این موافقت‌نامه به صورت ترانزیت با رعایت قوانین و مقررات ملی هر دو کشور برای محموله‌های زیر مجاز اعلام شد:
محموله‌های نمایشگاهی
محموله‌های ورزشی جهت انجام مسابقات ورزشی
اجساد
محمولات پستی
وسایل نقلیه آسیب‌دیده یا ازکارافتاده
اثاثیه منزل به منظور اسباب‌کشی
محموله‌های حاوی کالاهای مربوط به کمک‌های بشردوستانه
بیشتر بدانید: حمل بار به اروپا
قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی بین ایران و ترکیه
قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی بین دولت ایران و ترکیه در 28 بهمن سال 1358 در مجلس شورای اسلامی در 25 ماده و یک ضمیمه، به تائید شواری نگهبان رسید. این مقررات به منظور تسهیل حمل و نقل جاده‌ای برای مسافر و بار ین دو کشور منعقد شد. براساس این هر گونه شخصی حقیقی، حقوقی و سایل نقلیه اجازه دارد مطابق با قوانین و مقررات درج شده، مسافر و کالا بین ایران و ترکیه جابه‌جا کند.
مطابق با این قوانین هر خودرو جاده‌ای (بیش از 8 صندلی بدون شمارش صندلی راننده) کامیون، تریلر، سرویس‌های منظم اتوبوس، سرویس‌های ایاب و ذهاب (تورهای گردشگری)، سرویس‌های دربست جهانگردی و ترانزیت بین جاده دو کشور در رفت و آمد باشند.
عوارض دریافتی جاده‌ای در حمل و نقل زمینی بین‌المللی بین ایران و ترکیه شامل، عوارض استفاده از جاده و پل، هزینه نگه‌داری و مرمت و تفاوت قیمت سوخت است. همچنین اگر وزن، ابعاد و بار وسیله نقلیه بیشتر از میزان تعیین شده در مقررات باشد، باید عوارض پرداخت شود.
طبق ماده 9 قانون حمل و نقل زمینی بین ایران و ترکیه، هیچ‌گونه وسیله نقلیه خالی ثبت شده بدون مجوز حمل کالا و مسافر، حق ورود به خاک دو کشور را ندارد. همچنین هر دو کشور می‌توانند محموله‌های زیر جابه‌جا کنند:
اجساد
اشیاء تزئینی برای تئاتر
تجهیزات و حیوانات سیرک برای اجرای برنامه‌های موسیقی و سرگرمی
تجهیزات رادیویی و سینمایی برای ضبط فیلم، نمایش، برنامه رادیویی و فعالیت‌های ورزشی
اشیاء هنری
حیوانات
وسایل نقلیه خسارت دیده یا اسقاطی
محمولات پستی
حمل مواد کمکی برای حوادث طبیعی
جدول تخلفات رانندگی در حمل و نقل عمومی
directions_boatدرخواست نرخ و پیگیری محموله
